Afgelopen zondag sprak onze voorganger over het gebruiken van de talenten die we hebben gekregen. Het verhaal is terug te lezen in Matteüs 25:14-30. Ik ben zo blij dat ik heb gemerkt dat God mij vandaag gebruikt heeft, en dat ik mijn talenten heb mogen inzetten om anderen te zegenen God groot te maken!
Op mijn werk zaten we met enkele collega's achter onze computers op kantoor. Er was een collega die klaagde over hoofdpijn. Ik kreeg de indruk dat ik voor haar zou kunnen bidden. Het is namelijk mijn overtuiging dat God kan genezen en mij daarvoor wil gebruiken. Na enige twijfel en een schietgebedje liep ik naar haar toe en vroeg haar of ik tegen haar hoofdpijn mocht bidden. Ze vond dat oké. In Jezus naam gebood ik de hoofdpijn om te verdwijnen en dat ze zou genezen. Ik was blij toen ik voor haar gebeden had en vroeg haar waar de hoofdpijn gebleven was. Ze zei dat ze het even zou laten inwerken.
Op een ander moment vroeg een bewoner van de woonvorm waar ik werk mij wanneer we weer gingen zingen. Ik heb op mijn werk een acoustische gitaar staan voor dat soort gelegenheden. Dus de bewoner en ik gingen in de ontmoetingsruimte opwekkingsliederen zingen met de gitaar, en de Heer gaf ons veel vrijmoedigheid en een toffe tijd. Het was heerlijk om te doen! Er waren verschillende bewoners aan het luisteren. Meer dan gemiddeld. Dat was echt bemoedigend. We zongen; Loof de Heer o' mijn ziel, en Zijn naam is wonderbaar! Ook zongen we over het bloed van Jezus. Wauw, God is groot! Ik kreeg na het zingen en spelen op de gitaar van een collega kibbeling te eten. Heerlijk! God is zo goed!
Op de terugweg naar huis, op het treinstation bad ik tot de Heer. Ik voelde dat ik wilde getuigen van God en ik had veel vrede en rust in mijn hart gekregen. Ik vroeg de Heer om hulp en sprak een vrouw aan op een bankje. Ze stond open voor een gesprek dus ik ging naast haar zitten en vertelde hoe ik tot levend geloof in Jezus was gekomen. Ook mocht ik de vrouw aan het woord laten. Ze zei dat ze een soort agnost was. Ze vertelde dat ze zich in verschillende geloven verdiepte waaronder de Islam, maar dat ze niet zeker kon zeggen of God wel of niet bestond. Nadat we de trein instapte vertelde ik over Jezus, vergeving van zonden en de tekenen die wijzen op Jezus wederkomst. Ze zei dat ze het op sommige punten met me eens was en dat ze op sommige punten andere gedachten heeft. Ik heb haar die ruimte gelaten. Kort daarna was het gesprek afgelopen en kwamen we aan op bestemming. Later heb ik nog voor deze vrouw gebeden.
Ik voelde me erg verlicht na al deze gebeurtenissen en merkte duidelijk dat God met me was. Het was een heerlijk licht en bevrijdend gevoel van Gods aanwezigheid. Teruglopend naar huis werd ik aangevallen door de boze. Hij liet me denken aan een verderfengel. Dat maakte me een beetje bang. Het voelde onheilspellend. Gelukkig merkte ik al snel dat het een aanval was van de duisternis en dat ik me weer op het positieve van God mocht richten. Ik moest denken aan Jeremia 29:11 waarin te lezen is dat God gedachten van vrede koestert over Israël en niet van onheil. Ik besloot dat onheilsgedachten niet van God waren en dat angst ook niet van God is. Daardoor vond ik rust en had ik de kracht om mijn belevenissen op te schrijven en me geen zorgen te maken.
De afgelopen dagen had ik veel steun aan het lied; Don't give up van Andrea Crouch. Deze kreeg ik via WhatsApp doorgestuurd van een moeder van een vriendin. Ik luister het deze week iedere dag. De woorden maken me moedig, sterk en hoopvol. Alles komt goed, is de conclusie van het lied, zolang we maar niet opgeven. Wat is God toch geweldig groot! Hij maakt me dankbaar, en geeft me een rijk gevoel van binnen. Van deze rijkdom mag ik uitdelen en dat maakt me nog rijker! Glorie aan God!